Bali

Na ongeveer twee hele leuke weken met papa en mama te hebben doorgebracht is het toch tijd om weer afscheid te nemen. Papa en mama gaan nog twee weken verder de East Coast doen richting Cairns om vanuit daar weer terug te vliegen. Ik blijf achter in Sydney, want over een week is het zover. Dan ga ik naar Bali. Samen met Maartje, een reisgenootje.

Uiteindelijk is het dan zover. De reis naar Bali kan beginnen. Inchecken is allemaal goed gegaan, maar… dan komt de security. En natuurlijk wordt deze jongen er weer eens eventjes tussen uit gehaald met zijn tas. Erg moeilijk doen weer allemaal daar terwijl het gewoon om iets simpels als zonnebrand gaat. Mag dus kennelijk niet mee in mijn handbagage en dus wordt het weggegooid. Vooruit dan maar. Ik kan nu tenminste wel gewoon weer mijn spullen pakken en verder lopen. Eindelijk door de security kunnen we nog even zitten voordat we moeten boarden voor de goed 6 uur durende vlucht naar Denpansar, Bali.

6 uur later zijn we dan eindelijk in Bali en kan de reis gaan beginnen. Wat gelijk opvalt is dat het ongelooflijk benauwd warm is in Bali. Dat is wel even wennen als je uit Australië komt, waar het net zomer begint te worden. Vanuit het vliegveld maar een taxi gepakt naar ons eerste hostel in Ubud. Het Ubud Rice Field House was een leuk hostel waar je een beetje over de rijstvelden uit kon kijken, maar waar we toch eigenlijk voortdurend bij het zwembad hebben gelegen. We zijn natuurlijk wel het dorpje in geweest, maar als je ’s ochtends vroeg (zeg rond 8 uur) al de 30? aan tikt is het niet erg lang vol te houden in het dorp, zelfs als je verkoeling zoekt in de Starbucks. We zijn 2 dagen in Ubud gebleven en zijn vervolgens doorgegaan naar Kuta.

In Kuta hadden we voor één dag een auto met chauffeur gehuurd via een vriendin van Maartje die ook met ons meeging. Zij was namelijk aupair in Australië, maar ze was nu ook op vakantie op Bali met haar aupair gezin. De chauffeur bleek dus vaker voor het gezin te rijden, dus we konden er wel op vertrouwen dat het een goede man was. Dit bleek dan ook zeker. Het was een erg aardige man die ook veel wist te vertellen over Bali. Hij heeft ons de hele dag rond gereden en naar verschillende plekken gebracht. Zo hebben we veel kunnen zien van de omgeving en hebben we verschillende tempels kunnen bezoeken. De een natuurlijk mooier dan de ander. Bij de tempels moest je natuurlijk ook geld betalen om naar binnen te kunnen. Hier werd maar weer eens duidelijk dat je als toerist altijd slechter af bent dan als local. Wij moesten het dubbele betalen van wat de locals moesten betalen als zij naar binnen wilden. Nu moet gezegd worden dat het dan alsnog niet heel erg duur is voor ons als toerist. Het geld in Indonesië is nu eenmaal niet zo veel waard. Echter is mij wel opgevallen dat je als toerist toch afgezet wordt waar je bij staat. Zo zijn er veel verborgen kosten als service kosten of de overheid belasting wat er nog eens bij op komt. Op deze manier wordt het dan toch nog redelijk prijzig.


Na Kuta te hebben verlaten zijn we met de boot naar het kleine, maar erg leuke en mooie eiland Nusa Lembongan gegaan. Met de boot daar naar toe was al een hele ervaring op zich. Je moest je bagage afgeven en dan droegen mannen die door het water naar de boot. Zelf moest je je schoenen uit doen en in een bak stoppen, want ook jij moest eerst een stukje door het water heen voordat je de boot in kon stappen. Het ging daar allemaal dus net even iets anders dan je normaal gewent bent. Het was niet bepaald de ferry naar Texel. Eenmaal daar aangekomen werden we opgehaald en naar ons hostel gebracht. Dit was voor mij toch wel het mooiste hostel die ik heb gezien. Er hing daar een erg fijne en relaxte sfeer. Aangekomen bij het hostel kwamen we er achter dat we de volgende dag niet weer terug zouden kunnen met de boot. Het is in Indonesië (of in elk geval op Bali) Ocean Silent Day. Dit betekende dat er geen activiteiten op en in het water mochten plaatsvinden om zo de oceaan een dag rust te geven. In principe is dit natuurlijk een heel mooi initiatief. Al denk ik zelf dat het weinig zal helpen voor de oceaan om zich goed te kunnen herstellen. Maar dat even terzijde. Dit betekende dus dat we een extra nacht daar moesten verblijven. Nu vond ik dat helemaal geen probleem. Ik had het daar prima naar mijn zin, ik voelde me daar voor het eerst een beetje tot rust komen op Bali.

Maandag, Ocean Silent Day. Je mag niet zwemmen of andere activiteiten ondernemen in of op het water, je mag zelfs niet eens het strand op. Wat ga je dan doen? Maartje was in het hostel nog een Nederlandse tegen gekomen met wie we uiteindelijk een scooter hebben gehuurd en het eiland over zijn gereden Voor mij was dit de eerste keer op een scooter. Vond ik wel even een dingetje. Al vond ik het niet erg om hier op een scooter te rijden. Ik vond het uiteindelijk best leuk. Ik zou alleen absoluut geen scooter willen rijden op het “vaste” land van Bali. Het is daar zo chaotisch in het verkeer. Het leek wel alsof ze hun rijbewijs bij een pakje boter hebben gekregen. Al met al was het een hele ervaring om in Bali te zijn geweest.


Aan al het leuks komt helaas een keer een einde. Dus zo ook voor deze reis naar Bali. Het is weer tijd om terug te gaan naar mijn tweede thuis, Australië. Ik moet zeggen dat ik het erg leuk vond om Bali een keer gezien te hebben, maar ik zou er niet snel nog een keer naar terug hoeven. Al zou ik wel nog terug willen gaan naar Nusa Lembongan. Ik zou hier dan wel mijn PADI (certificaat voor het duiken) willen halen en zo kan ik ook weer terug naar het mooie en relaxte hostel daar.

Voor nu zit dit avontuur er op en staat de volgende reis al weer klaar, de East Coast. Blijft het hierbij? Als het aan mij ligt absoluut niet. Ik wil nog zo veel plekken zien en niet alleen in Australië. Ga ik dat allemaal in dit jaar doen? Geen idee. Ik hoop dat ik zoveel mogelijk kan en mag doen van wat ik zou willen, want geef toe het is een absoluut voorrecht om te mogen reizen en om zoveel leuke, minder leuke en mooie avonturen te mogen beleven. Dit is iets wat ik mij nu na bijna 6 maanden wel begin te beseffen. Ik ben dankbaar voor alles wat ik tot nu toe heb mee mogen maken (hoe leuk of vervelend het ook was) en voor alle mensen die ik tijdens mijn avonturen heb leren kennen. Maar ik ben natuurlijk ook erg dankbaar voor iedereen die mij heeft gesteund in het aangaan van dit ongelooflijk mooie avontuur.


Voor nu even klaar met het sentimentele gedoe. Ik houd jullie natuurlijk weer op de hoogte van alle leuke dingen en alle ellende die ik ga meemaken.


Groetjes en geen gekke dingen doen ;)

Reacties

Reacties

Baukje

Super tof Rick! Geniet er nu nog van!

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Travel Active