Darwin/ Mataranka

Na weer even een tijdje rond gereisd te hebben was het weer tijd om op zoek te gaan naar werk. Makkelijker gezegd dan gedaan blijkt maar weer. De zoektocht begon met goede moed. Ik dacht hoe moeilijk kan het zijn. Er zijn zoveel backpackers hier in Australië, zal dan toch wel snel een baan vinden. Duurde toch langer dan ik dacht.. Dus na bijna een week non stop reageren op iedere advertentie voor een baan en geen reacties, begon ik de moed toch wel een beetje op te geven. Maar zoals de meesten van jullie inmiddels wel zullen weten is het uiteindelijk toch goed gekomen. Na bijna een week dus had er iemand eindelijk gereageerd. De persoon in kwestie was van Rombola Family Farm. Dit was een Watermelon Farm in Mataranka (4,5 uur ten zuiden van Darwin in the Northern Territory). Nadat ik de extra informatie had gekregen twijfelde ik toch wel een beetje over de baan. Je moest toch voor je eigen eten gaan zorgen en de dichtstbijzijnde supermarkt was in Katherine op een uur rijden van Mataranka. Ook moest ik voor eigen beddengoed zorgen. Dus na even twijfelen heb ik besloten het toch te doen. Het was dus op naar Mataranka!


Voordat ik echt aan het werk ging zat ik eerst nog twee dagen in Darwin. Ik wilde uiteindelijk toch een keer naar Darwin. Daar aangekomen had ik totaal geen idee waarom ik ooit Darwin heb willen bezoeken. Ik dacht in eerste instantie dat het op Cairns zou lijken. Klein maar toch knus en gezellig. Dit bleek helaas niet waar. Darwin is wel klein, maar absoluut niet knus en/of gezellig. De hele stad mist sfeer als je het mij vraagt. Nog een groot minpunt is dat je daar best veel last ondervindt van Aborgininals die daar om twee uur in de middag al stom dronken zijn… Afijn. Na twee dagen in Darwin nog even te hebben doorgebracht was het tijd geworden om af te reizen naar Mataranka en te gaan werken.


Na 6 uur in de bus te hebben gezeten kwam ik dan eindelijk aan in Mataranka (en wat een gehucht is dat). Hier werd ik opgehaald door mijn supervisor. Niet bepaald een erg sociale kerel. Ik werd dan ook (eenmaal aangekomen op de farm) gewoon bij een kamer gedropt en vanaf daar kon ik het zo’n beetje zelf wel gaan uitzoeken. Niet bepaald een erg leuke start van je nieuwe baantje als dat al zo begint. Dit “vriendelijke ontvangst” zorgde er dan ook voor dat ik eigenlijk al voor dag 1 al weg wilde gaan. Als het er hier zo aan toe gaat dacht ik, dan hoeft het van mij ook niet. Gelukkig viel het allemaal wel mee en bleef ik toch nog 6 weken hangen. Dit kwam door de leuke collega’s die ik had.

In het begin bestond mijn werkzaamheden uit het plastic van de velden uit de grond trekken en achter in een ute (pick-up) gooien. Na de eerste week ging ik op de tractor werken en begon ik het plastic te rollen (zie foto’s). In het begin ging dit niet heel erg goed. We moesten gemiddeld 3 velden op een dag (een veld bestond uit 12 banen, dus 36 banen) rollen. Met mijn eerste “buddy” ging dit niet bepaald soepel. Hij was namelijk behoorlijk lui en dit kwam dus het werk niet ten goede. Gelukkig besloot hij te stoppen met het werk en kreeg ik een andere “buddy”. Dit keer was het gelukkig wel een gezellige samenwerking. Dit resulteerde dan ook in goede resultaten. Dat wil zeggen dat we op een dag (van 13.00 uur tot 22.00 uur) gemiddeld 40 banen konden rollen.

De hitte was aan het begin wel heel erg wennen. Het was iedere dag zo’n 42?. Dus ik was ook wel blij dat ik de “night shift” had. Dit betekende dat je tot 18.00 in de hitte werkte en dat het daarna wat afkoelde (nog steeds in de 30?+). Deze hitte betekende dan ook dat je om de zoveel banen of uren wisselt van taak. Zo begon de een eerst met rijden en stond de ander achter om de roller te bedienen en na een x aantal banen of uren ging je wisselen. Zo viel het nog uit te houden in de hitte.


Zoals je kan lezen heb ik het dus uiteindelijk niet slecht gehad daar. Ik had (in tegenstelling tot mijn vorige baantje) een eigen kamer met A/C en konden we normaal douchen na afloop. Dit maakte dat het best goed uit te houden was op de farm. Wat ook altijd erg leuk was, waren de tripjes naar Katherine als we vrij waren (gelukkig hadden de jongens met wie ik samen werkte een auto) om boodschappen te doen. Al met al was dit gelukkig een goede en toch ook fijne werk ervaring die ik heb gehad.

Wat ik overigens wel met zekerheid kan zeggen, is dat ik never never (little side joke. Mataranka noemt zich namelijk the capital of the Never Never. Suggererend dat als je er eenmaal bent geweest je er nooit meer weg wil) meer terug ga of wil naar Mataranka.


Oh en een zeer groot pluspunt: ik ben er dit keer zonder kleerscheuren vanaf gekomen ?

Reacties

Reacties

guido

Mooie avonturen Rick. We genieten hier volop mee van je leuke ervaringen. Hoop dat je het naar je zin blijft hebben.

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Travel Active